တို႔ေတြ... သစ္ပုတ္ပင္အိုမွာ
မကြန္းခိုခဲ႔ ရေပမယ့္
ေရႊေညာင္ပင္ ေအးရိပ္မွာ
သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ခဲ႔ တာေလး
ငါေတာ့ အမွတ္ရေနေသးတယ္....။
ကံ႔ေကာ္ေတာရဲ႔ သင္းပ်ံရနံ႔ ကို
ရွဴရွိဴက္ခြင့္ မရခဲ႔ေပမယ့္
ရနံ႔ ျပယ္ေသာ ခ်ယ္ရီေတာကို
ေငးေမာ ခဲ႔ရတဲ႔ အခိုက္အတန္႕ေလး
ငါေတာ့ ျပန္လြမ္းမိေသးတယ္....။
ပုဂံလမ္းကေန ေမွ်ာ္ေစာင့္ေနမယ္
ေျပာခြင့္ အခါမသင့္ခဲ႔ေပမယ့္
ခ်စ္သူကိုၾကိဳလင့္ရတာ
ငါေတာ့ ပိုရင္ခုန္ခဲ့ရဖူးရဲ႔....။
ဂ်င္ဆင္လမ္းထက္ ခ်စ္ဦးသူလက္ကိုတဲြ
ၾကည္ႏူးစြာ မေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးေပမယ့္
ေအာင္စစ္သည္လမ္းထက္ လက္ဆဲြအိတ္ကိုဆဲြ
လက္အျပည္႔လဲႊ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔တဲ႔ ေျခလွမ္း
ငါေတာ့ အခုထိ ရဲရင့္ေနဆဲပဲ....။
လြတ္လပ္ျခင္းေတြ စိမ္းလန္းတဲ႔
ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ တို႔ေတြမခုိလံႈခဲ႔ ၾကရေပမယ့္
ခ်ယ္ရီရိပ္ပ်ိဳ အမိစစ္တကၠသိုလ္မွာ
လြတ္လပ္မႈကို ျမိဳခ် ေခၽြးစက္ေတြ ခါထုတ္ခဲ့ရတဲ႔
ထိုထို ႏွစ္မ်ားကိုေတာ့ ငါတို႔
ဘယ္လိုေမ့လုိ႔ ရမွာလည္းကြာ....................။
စံပယ္ ရဲ႔ ေမာင္
